Sevmenin ne olduğunu ya da nasıl hissettirdiğini bilirsiniz; güzel, neşeli, şen ve bir çocuk gibi hissettirir. Kalbimizdeki kan fokurdar, midemizde kelebekler açar, göz bebeklerimiz sevdiğimize baktığımızda büyür, gözümüzde o çok güzel bir varlıktır ve gittikçe daha da güzelleşir hayran oluruz. Sevmek güzeldir insana canlı hissettirir. Nasıl ki evrenin, doğanın ve herşeyin bir işleyişi akışı varsa sevginin de kendine özel bir akışı vardır. Sihirli hayat İpleriyle birbirine bağlanan iki güzel can ya da sihirli bakışlar ve kalbin bir soba gibi ısınması ile bir canın diğer bir cana bağlanmasıdır. İnsan sadece yaşayan canlı varlıkları mı sever. Bazen insan bir hobiyi de sever veya bir eşyayı... Bunlar ise insanın kendini sevmesinden doğan kendi mutlu olduğu için sevdiği nesnelliklerdir. Bir canı sevmek sevgisi Bazen mutluluk vermez insana... ölüm korkusu gibi sevdiğini kaybetme korkuları vardır. Ya da onu görememekten korkar. Sevdiğinin başına herhangi bir durum gelmesinden korkar. İnsan sevdiği zaman dört odacıklı yüreğinde bazen kendinden iz bırakmaz hepsini sevdiği kişiye açar. Evinize bir misafir gelmiştir ve sonra onun kalıcı misafir olması konusunda hem fikir olursunuz, ve bir bakmışsınız her alanı o işgal ediyordur. Buna çünkü siz izin verirsiniz ve bundan mutluluk duyarsınız. İnsan dostunun yüreğindeki o güzel kalıcı misafirin gitmesini istemez. Bazen canı yansa dahi canı sağolsun varsın o yaksın canımı der. Çünkü doğa kendini yeniler, sanat ise her zaman gelişir. Rollo may, kendini arayan insan eserinde doğa ve insanın kimlik ve tanımına da değinmiştir tabii.

"Başka bir açıdan ise insan doğadan çok farklı özellikler gösterir. İnsan kendine özgü bir bilince sahiptir ve bireysel kimliği onu tüm diğer canlı ve cansız varlıklardan ayırır. Fakat doğa için bizim bireysel kimliğimizin hiçbir önemi yoktur. Doğayla bütünselliğimizin temelinde yatan şey bu kitapta baştan beri vurgulamaya çalıştığımız tema, yani öz bilincin farkında olmaktır. Doğanın belli bir kimliği yoktur ama bizlerin var ve biz doğanın sessizliğini kendi iç deneyimlerimizin canlılığıyla doldurmak zorundayız." Demiştir.

Özbilinç sahibi, başına gelenleri bir gözlemci gibi seyredebilen biri, Kendi iç dünyasında bütün bunların onu nasıl etkileyeceğine de karar verebilen biri olurdu. Özbilinç hakkında hep uzun uzun düşünmüşümdür. Her zaman buna sahip olduğumu hissettiğimde sınavlar veya öğrendiklerimi, deneyimlerimi uygulamak için deneye tabii tutulurdum. Bu şimdide devam ediyor. Özbilinci en alt noktada olan insan kendini kusursuz, yeterli görürler. Yani kendini tanımazlar. Eğer biraz olsun içinizde yetersizlik duygusu varsa ve bazı şeylerde gözlemci olabiliyorsanız kendi özbilinciniz sizi zorla sınıyor demektir. Kendinize getirmeye çalışıyordur. Olmanız gereken kişi için sizi sarsıyordur. Sevmenin diğer bir unsuru sevdiğine kırılmak ya da farkında olmadan onu elde etmek için yapılan onun tahammül edemediği davranışları yapmak, ya da yapılan davranışlarda canınızdan çok sevdiğiniz canın kırıldığını farkettiğinizde. Değişmeye başlarsınız. Çocukken yaşadığımız her bir durum ve olayda bu sevmeyi şekillendirir. Gerçekten de ayı severken yavrusunu biraz hırpalamış olabilir. Ben hala özbilincin alt bulvarlarında dolaşan yaşayan bir insanım. Tabii özbilinç size nasıl davranmanız gerektiğini her zaman öğretecektir... Pişmanlıklarınızı dile getirin. Kendinize uzaktan bakın ve Sevmenin gerçek doğasının ilk başta sizi sallamasına izin verin kendinizi kabul edin. Duygularınızı tanıyın ve hiç bir insanın hayatınıza durduk yere girmediğini hatırlayın.